Het regent. De kraaien schuilen op de vlaggenstokhouders onder de dakgoot bij de overburen. Er ontstaat een kleine plas voor mijn voordeur…
Het regent, en dat was al weer even geleden. Het is in lijn met de voorspellingen dat het onder invloed van de klimaatverandering (iets wat je overigens helemaal niet tegen kan gaan, het klimaat verandert altijd. We zouden het eigenlijk moeten hebben over klimaatverbetering of klimaatverslechtering. Dat zou je kunnen beïnvloeden. Als je wilt) allemaal wat extremer gaat worden: langere tijden droog en dan regen die met grote bakken uit de lucht komt. En die niet meer weg kan omdat wij alles geasfalteerd hebben: straten, pleinen en de achtertuin. Al dat steen is makkelijker te beheren dan groenstroken, maar het is ondoordringbaar voor het water.
Waar de wormen uit mijn vorige stukje nog hun uiterste best doen om de grond los te maken zodat het water snel weg kan, zijn deze nuttige helpers niet opgewassen tegen gietbeton en Belgisch hardsteen. De plas voor de deur wordt groter…
Van hier achter het raam ziet het er best lekker uit, die regen. Ook heel fijn voor de weidevogels die nu hun jongen hebben. Door de droogte was hun voedsel (de bodemdiertjes) diep de grond in getrokken. Te diep voor de korte snaveltjes van de jonge kievitten. Daar komt nog bij dat de uitgedroogde bovenste laag zo hard wordt als beton. En hoewel de snavel in vele variaties op de voorzijde van vogels is gemonteerd moet ik de eerste nog tegenkomen met een drilsnavel. De plas voor de deur wordt nu ook gevuld vanuit het riool…
Want het regent en het riool kan al dat water niet aan. We worden gevraagd om onze platte daken die nu zijn bekleed met zwart bitumen te bedekken met een groen levend laagje. Deze groene mat zorgt voor isolatie: koeler in de zomer en warmer in de winter. En nog mooier: de plantjes houden het water langer vast zodat dat niet allemaal direct tijdens de bui hoeft te worden afgevoerd. Nu hoorde ik wel dat je best kritisch mag zijn op wat je op je dak plant. Er schijnt ook hier exotisch sedum te worden geïmporteerd waarvan we nog niet weten hoe die zich in Holland gaat gedragen. De plas staat ondertussen tot bovenaan onze drempel. Waar liggen mijn zandzakken ook al weer?…
Het regent. Mijn meester in de zesde klas hield ons vroeger op z’n kop in de regenton als je stout was. En nu schijnt regenwater heel goed te zijn voor je krullen. Ik weet niet wat mijn coupe zegt over mijn gedrag in de zesde klas. Maar dit terzijde.
Ik ben de plas ondertussen in emmers aan het hozen. Waar wij tot nu toe altijd onze uiterste best deden om zo snel mogelijk van al dat water af te komen, moet dat in de nabije toekomst anders. We moeten zorgen dat we het langer vasthouden. Straks is het weer heel lang droog en kunnen we dat water weer heel goed gebruiken. Ik heb alvast tien emmers! Een regenton is natuurlijk een nog beter idee. En dan één in xl-formaat. Ik heb ooit een voorstel gedaan om nieuwe watertorens te bouwen die we als grote flessen in het landschap kunnen plaatsen. Bij hevige regen kunnen we ze vullen en bij droogte tappen we ze weer af. Ze zullen straks wel bellen…
Het lijkt er op dat de laatste druppels vallen, de kraaien verlaten hun droge stekkie. Hoe was dat liedje ook al weer? Iets met ‘kraaien in the rain’ of zo…
