Normaal maak ik mij niet druk waar mijn stukje in de bres komt te staan: aan het begin of ergens aan het einde, het is mij om ‘t even. Maar deze keer heb ik nadrukkelijk gevraagd om precies in het midden te komen. (Dat de meesten onder ons de BRES digitaal lezen wil ik nu even niet weten). Ik lever deze maand de centerfold, het naakt met nietjes. En we hoeven de discussie niet te voeren of deze tussen de blote dames boven de werkbank in de garage moet komen te hangen of naast de uitgeknipte six-packs van ‘Men’s Health’. De pin-up van dit kwartaal is gender neutraal. Of beter gezegd: tweeslachtig.
Kijkt u maar eens ongegeneerd naar dit fantastische model! Met de mooie zwarte ogen op steeltjes, het lijf gebruind en geolied. En dat niet alleen voor deze fotoshoot, nee, zo loopt deze natural beauty er altijd bij! Zie de mooie gladde schouders, geaccentueerd door een piercing aan de rechter zijde. En check die strak afgetrainde lijnen op het achterlijf.
Als u goed kijkt, ziet u dat onze centrefold niet helemaal naakt is. Natuurlijk niet, dat is te plat, te ordinair. Nee, deze schoonheid draagt een heel kort rood rokje. Hoe pikant wilt u het hebben?
Het was een goeie zomer voor de naaktslak: warm genoeg en heerlijk vochtig. Er staan 26 soorten naaktslakken op Wikipedia. De hierboven beschreven soort (met dat korte rode rokje) is de Rode wegslak, de meest voorkomende soort in Nederland.
En ik moet toegeven, het schrijven van dit stukje kostte mij wel wat moeite. Meestal heb ik hele andere gevoelens bij het zien van de naaktslak. Zeker wanneer ze op een hoopje in de steeg een doodgereden soortgenoot de laatste eer bewijzen door hem op te eten. Maar het werkt wel: door over die eerste gevoelens heen te stappen (net als je normaal gesproken over de slak zelf heen probeert te stappen), door beter te kijken ben ik van de naaktslak gaan houden. Neem nou die piercing, het gat in de rechterschouder, dat is de ademopening. Dat is hartstikke handig: Een vriend van mij leert de borstcrawl maar die neemt steeds grote slokken water tijdens het ademhalen tussen de slagen door. Daar heeft de naaktslak dus geen last van als ie gaat zwemmen!
Vroeger had ik weinig interesse in de naaktslak. Maar hoe anders is dat nu! Afgelopen week hebben wij bij mijn schoonouders in de tuin zitten kijken naar een uiterst boeiende race: twee naaktslakken staken het terras over. Vanuit de bosjes, langs de tafel, naar de overkant. De ene nam een sprint, rechtdoor naar de groententuin. De ander nam de spectaculaire route: die beklom uiterst behendig de tafelpoot en verdween onder te tafel. Terwijl wij filosofeerden over deze tactiek, hebben we een weddenschap afsloten over waar de slak om de rand heen zou komen om op de tafel te komen. Toen de bodem van de tweede fles wijn in zicht kwam en mijn schoonmoeder de eerste slak bij de sla wegpakte en de borstcrawl liet oefenen in het kanaal, konden wij onze nieuwsgierigheid niet langer beheersen. Toen wij de tafel omdraaiden, bleek de slak in slaapstand onder de tafel geplakt. Hij had z’n ogen ingetrokken en dacht zeker dat wij hem ook niet meer konden zien. Vast van plan om de tocht naar de sla in de nacht te hervatten.
Maar ook deze kreeg een vliegende start voor de zwemtocht. En de eerste van de twee die aan de overkant kwam hebben we tot winnaar uitgeroepen. Die staat op de poster, kan hij/zij mooi naast Max Verstappen of Ranomi Kromowidjojo aan de muur 😉
